Pokój jak każdy inny.
Łóżko, szafa, biurko....

Rozgoście się...

POKÓJ ZAJĘTY PRZEZ ALLANA LUCĘ WELLSA

Shiva wpadła do pokoju, cicho coś warczała zdenerwowana. Prychnęła i usiadła na środku, oparła się o ścianę, która się przechyliła.

- Shiva! Wyjdź! - za dużo jak na jeden dzień. Za dużo, Allanku.

Warknęła jeszcze bardziej wlazła pod biurko, lekko je podniosła.
Patrzyła na niego, kopała łapą w podłogę.

- Głupi kot - mruknął niechętnie. - Co z Ellie?

Oburzona na słowo 'kot' wlazła na łóżko, popatrzyła na niego, przekrzywiła łeb.
Złapała w zęby jego skórzaną kurtkę  i zaczęła biec w stronę dachu.

Allan, jak to Allan, pobiegł za nią.

Ellie siedziała w kącie łóżka z nogami pod brodą. Leciutko się kiwała.

- Masz słuchać, jasne? - usiadł na fotelu.

Spojrzała na niego przerażona. Skinęła głową.

- Pamiętasz coś związanego ze mną? Cokolwiek? Imię? Nazwisko? Nic?

- Skórzana kurtka, zapach perfum i rzemyk na nadgarstku... - szeptała.
Siedziała z głową opartą o kolana.

- Od jak dawna prawie nic nie pamiętasz?

- Nie wiem... - znowu zaczęła się kiwać - opowiedz, opowiedz mi proszę.

- Co mam ci opowiadać? Że byłaś moją dziewczyną? Że teraz nawet nie pamiętasz, jak mam na imię?

- Po prostu opowiedz... - głos zrobił się trochę bardziej "jej", przypominał mruczenie kota - Dlaczego nią nie jestem?

- Pewnie dlatego, że nic nie pamiętasz. Czy to nie jest logiczne, Ell?

- Pamiętam...
- Nie logiczne... Bo jak ktoś jest z kimś to z nim jest i mu pomaga. - mruknęła.

- Próbuję pomóc. Nie słyszę jednak żadnych kluczowych pytań. Nie umiem opowiadać o miłości, przetaczać wzruszających historii. Nie mam nic wspólnego z postaciami z filmów, Księżniczko.

- Więc jak wyglądał nasz "związek? - prychnęła.
Oparła głowę o ścianę i otworzyła oczy.

- Oooch, interesująco, Księżniczko - wredny, irytujący uśmiech rozjaśnił jego twarz. - Szkoda, że tego nie pamiętasz.

Uśmiechneła się ironicznie.
- Zadaje pytania, więc odpowiadaj. A więc jak wyglądał?

- Ty byłaś niedostępną księżniczką, a ja uparcie próbowałem zdobyć właśnie ciebie - cały czas irytująco się uśmiechał. - Potrzebujesz bardziej kolorowych przenośni, skarbie?

- Oczywiście, proszę o więcej szczegółów, Allan.
Wstała i usiadła na parapecie, zdjęła szpilki i przykryła się kocem.

- A jednak pamiętasz moje imię - uśmiechnął się słodko. - Na pewno nie tylko ono zapadło ci w pamięć, co? - wciąż odpowiadał wymijająco.

- Odpowiesz, czy nie? - mruknęła.

- Cóż, to zależy od wielu czynników. Mojego poczucia humoru, stopni Fahrenheita, Celsjusza, aktualnej ceny cukru, najnowszego wywiadu z Lady Gagą...

- Cena cukru wynosi 4 zł za kilo, jest 15 stopni. - zaczęła wymieniać - możesz wreszcie odpowiedzieć?
Spojrzała na niego.
- Po co ci te tatuaże?

- Ooo, które? Mam ich całkiem sporo - uśmiechnął się słodko. - Każdy ma swoją historię.

Wskazał małą literę "E".

- Och, to pierwsza literka imienia pewnej osoby, która utrzymuje, że mnie nie pamięta.

- Wiele osób Cię nie pamięta. - mruknęła.
Włożyła szpilki i podeszła do szafy, zaczęła czegoś szukać. Wyjęła bluzę i szybko ją włożyła.

- Wydaje ci się. Tak naprawdę niewiele osób ma pojęcie o moim istnieniu.

- Wiele. Na przykład?
Przeglądała się w lustrze, schudła, znowu schudła.

- Niewiele, Ell. A to znaczna różnica - spokojnie położył się na łóżku, z rękami pod głową.

- Nie widzę różnicy.
Znowu zaczęła się przeglądać, zdjęła bluzę, grzebała w szafie.
- Nie masz nieczego ciekawego...
Shiva wylazła spod biurka, położyła się koło niego.

- Nie widzę różnicy między rzeczą ciekawą i nieciekawą.

- Lepiej tak czy tak?
Opcja nr. 1 : króciutkie spodenki, szpilki, bluza Allan'a.
Opcja nr. 2 : króciukie spodenki, szpilki, biała koszula Allan'a.

- Weź koszulę. Była tańsza - mruknął niechętnie.

Spojrzała na niego bykiem.
- Menda. - mruknęła.
Wzięła bluzę, skórzaną kurtkę i usiadła na fotelu.

- Będzie się ubierać za moje pieniądze. Menda.

Oddala mu bluzę.
- Wolę kurtkę. - powiedziała głosikiem małego dziecka.
Usiadła koło niego, przytuliła do siebie wyrywającą się Shive.
- Dlaczego masz tą bransoletkę? - bawiła się nią.

- Pewnie wszystko, co mam, ma jakiś związek z tobą.

Popatrzyła na niego z ironią.
- Możesz mi coś o sobie opowiedzieć?

- Och, tak, oczywiście. Allan Luca Wells, wieczny dzieciak, Krukon bez serca, z jedną jedyną przyjaciółką, która ma do niego słabość, stuprocentowy czarodziej, kelner, największa zmora siedmioletniego brata, bóg pieniędzy i dostatku, wielbiciel drogich perfum i łamacz damskich serc. Wystarczy? - cały czas ironicznie się uśmiechał.

Zrobiła minę małego, zbietego psa.
- Nie. - pisnęła.
Podczołgała się do niego i bawiła się jego ręką.

- Co jeszcze chcesz wiedzieć? Wszystko, co trzeba, widać.

- Mało informacji. - westchnęła - A był inny Książę ?
Patrzyła się prosto przed siebie nieprzytomnym wzrokiem.

- Na całym świecie jest tylko jeden - uśmiechnął się wrednie.

- No może dwóch. - westchnęła.
Wtuliła się w kurtkę. Shiva podczołgała się do nich i usiadła obok poduszki. Kot 1,20 m...
- Masz brata?

- Tak, siedmioletniego. Nie wolisz przytulić mnie, niż kurtkę, Księżniczko?

- Shive.
Zaczęła maltretować kocicę.
- Shiva skąd ty masz tą obrożę? ;3 - lekko się uśmiechnęła - a tak, tak.

- Wredna jesteś - stwierdził sucho, wstając z łóżka i idąc na fotel.

- Wiem. - uśmiechnęła się po swojemu. - Ell wróciła.
Zaśmiała się cicho i pogłaskała Shivę po pysku.

- Skoro nie chce mnie przytulić, to nie Ell.

- Ja chciałam się przytulać?! - usiadła na brzegu łóżka - Ja nie pogardzę tą kurtką, a przytulanie to tam...

- Nie przytulisz, to oddawaj kurtkę - stwierdził wrednie.

- Nie. - fuknęła.
Od niechcenia usiadła mu na kolanach. Shiva usiłowała do nich wskoczyć, ale fotelu mógłby nie wytrzymać i skończyłoby się to lądowaniem na parkiecie.

Chwycił ją mocno i lekko podniósł, po czym posadził na biurku, stojąc przed nią.
- Nie? Naprawdę?

- Kurtka zmieniła właściciela. - założyła rękę na rękę - Zdejmij mnie! - pisnęła.

- Nie. Chyba, że dasz buziaka - uśmiechnął się wrednie.

- Nie daje byle komu buziaka bez powodu.
Z obawy o kurtkę szybko ją zapięła.

- To wyjdź. Do widzenia.

- Obrażasz się tak jak kiedyś. Choć.
Złapała go w pasie i zaczęła się śmiać.

- Masz rację - uśmiechnął się, bawiąc jej włosami.

- Ale i tak Cię nie lubię. Książę z bożej łaski. - prychnęła.

- Samozwańczy, Księżniczko. Samozwańczy.

- Jesteś jak dziecko, naprawdę. Myślałam, że znormalniałeś. Będziemy tu tak siedzieć?
Zeszła z biurka i kucnęła koło Shivy.
- Piękną masz obrożę.

- Ja będę tutaj siedzieć. Czekam na całusa, pewnie już niedługo przyjdzie.

- Jesteś okropny.
Pchnęła go lekko.
- Zły, brzydki, okropny... - cmoknęła go w policzek.

- Och, naprawdę? - chwycił ją mocno za nadgarstki, przyciągnął do siebie, przytulił i pocałował, po czym lekko odsunął twarz, uśmiechając się. - Naprawdę, Księżniczko?

- Wiesz, że moge cię oskarżyć o znęcanie? - lekko się uśmiechnęła.
Lekko się podciągnęła i cmoknęła go w w nos.
- Menda. - :3

- Znęcanie? To możesz już iść. Do widzenia.

- Do widzenia.
Wyszła z pokoju, za chwilę znowu weszła.
- Idziesz?

- No nie wieeemm, nie chce mi się... - mruknął, przeciągając słodko każde słowo.

Wróciła do pokoju, spadła na fotelu i zaczęła machać nogami jak dziecko.
- Czoo robimy?

- Możemy się całować, przytulać,... Albo rozmawiać - uśmiechnął się krzywo.

- Możesz mi powiedzieć o "naszej" przeszłości?
Opadła na oparcie fotela.
Shiva pchała się Allan'owi na kolana.

- Co cię konkretnie interesuje? Rozmowy, czy sprawy łóżkowe? - uśmiechnął się irytująco, patrząc jej w oczy.

- Na początku sprawy łóżkowe, a potem rozmowy.

- Chcesz wiedzieć jaka ty byłaś dobra, czy jaki ja byłem genialny?

- Hmm... Wiem, że byłam wspaniała. A ty jaki byłeś? - spojrzała na niego, lekko się uśmiechnęła.

- Piszczałaś i uśmiechałaś się, więc chyba beznadziejny - spojrzał na nią wyzywająco.

- Matko Boska to my do tego stopnia? - zaczęła się śmiać - A ja jaka byłam?

- Śliczna, jak zwykle - uśmiechnął się wrednie.

- W łóżku byłam śliczna? - zaczęła się jeszcze bardziej śmiać. - Ty, aż taką pierdołą nie byłeś...
Mo, Mo, Mosiuu ja się o sobie nowych wiadomości dowiaduje. przesłała jej myśli.

- Zawsze jesteś śliczna, więc czemu nie? - spojrzał na nią wrednie. - Poza tym wydaje mi się, że Monic jest trochę zajęta.
Monic. Monic. Monic. Mam na imię Monic.

- No dziadzie! Nie podsłuchu! - zaczęła się śmiać.
Wstała i zaczęła okładać go rękami, aż go przewróciła na łóżku. Pokazał mu jezyk i wróciła na fotel.
Mosiu, ale jakie fakty! No dobra Monic...

- Wiecznie na podsłuchu... Jak już mnie przewróciłaś, nie mogłaś kontynuować? - uśmiechnął się, siadając.
Och, jesteś z Allankiem?

- Spadaj, dziad, zboczeniec.
Usiadła obok niego.
Oni, a ty gdzie się szlajasz?

- Ładnie to tak się przezywać?
Po zimnych, sekretnych miejscach.

- Zboczeniec. - mruknęła. - Nie masz zamiaru się nawet przytulić?
Udała obrażoną.
A potem będziesz kwiczeć, że ci zimno...

- Mam ogromny zamiar... - uśmiechnął się, popychając ją lekko tak, że leżała obok. Przytulił ją i bawił się jej włosami.
Już mi zimno.

- I tak cię nie lubie. Moje misternie układanie włosy...
Shiva wpadła do nich, cały czas coś burcząc.
Maltretują mnie!

- Shiva, złaaaź, próbuję zdjąć koszulkę twojej pani, nooo... - spojrzał niezadowolony na kocicę.
Biedna. Ładni ludzie tak mają.

Shiva przygniotła go i zaczęła z nim rozmawiać po swojemu.
Monic! Zboczeniec jedne, ratunku!

- Shiva, błaaagam cię...
Ellie, nie przesadzasz?

Shiva zaczęła się do niego przytulać.
Raaatuuunku! Nie chcesz byc ciotka!

Allan, w końcu, zepchnął Shivę, po czym odetchnął z trudem.
Wybacz, nie przyjdę ci na pomoc.

Bo będziesz ciotką! Ratuunku...
-Shiva bierz go! - zaczęła się śmiać.

Bez szans, Ell.
- Nie nie nieee! - podniósł ręce do góry.

Jbc. to leże gdzieś tam nieprzytomna...
- Przypominam ci Allan, że jestem nieletnia!
Zaczęła się śmiać i usiadła w kącie łóżka.

- A ja to co? - uśmiechnął się słodko.

- Ty jesteś, aż za wyrośnięty.
Podpełzła do niego, usiadła mu na kolanach.

- Wcale nie. Wszystkie źródła twierdzą, że jeszcze brakuje mi paru miesięcy.

- Masz złe źródła... Na czym skończyliśmy?
Uśmiechnęła się ironicznie.

- Właśnie chciałaś mnie pocałować.

Rozpięła jeden guzik swojej koszuli, pokazała mu jezyk i wróciła na fotel.

- Eeeej, co to ma być? Kusisz i odchodzisz? - spojrzał na nią tak, jakby go uderzyła.

Rozpięła drugi guziczek :3. Zaczęła się kręci na fotelu.
- Ja kuszę? Gdzie?!

Mooonic raatuj!

- Ellie, błagam cię, zapnij tę koszulę... - ktoś zapukał do drzwi. Allan błyskawicznie usiadł i obciągnął rękawy koszuli. - Taaak? - to pokoju weszła Monic. Jak zawsze olśniewająco smutna.
- Cześć, Wells - powiedziała ze sztuczną radością. - Przyszłam... Nudziło mi się.

- Moonic! Widzisz zboczeniec! - usiadła obrażona.
Shiva wyszła spod biurka,

- Naprawdę? Wydawało mi się, że jest grzeczny... Prawda, Wells? - pochyliła się lekko nad nim i poczochrała mu włosy. Jaka była szansa, że coś do niego czuła...?

Bawiła się swoimi guzikami. Shiva weszła na parapet.
- On jest czasem grzeczny, ale czasem trzeba piszczec...

- Nie wiem, nie zdążyłam spróbować - uśmiechnęła się słodko i usiadła w kącie łóżka, po turecku.

- Shiva choć no do mnie.
Kocica kichnęła, położyła jej łeb na kolanach, a potem znowu wlazła na Allana.

- Shiva, złaaaaź... - jęknął.
- Wells, rozchwytywany przez kobiety. Czy nie tego chciałeś? - uśmiechnęła się słodziutko, niewinnie.

Shiva zakręciła się kilka razy i położyła mu łeb na ramieniu.
A Ell bawiła się guzikami, jeden w tą jeden w tą. xD

- Widzę, że grono moich fanek się powiększa... - jęknął. - Ell, pomóóóż...

- Ja się bawie guzikami. - zadziorny uśmiech.

- Wybacz, Ell, ale mam gościa, nie pomogę ci.
- I tak już miałam iść - uśmiechnęła się delikatnie i wyszła.

- Zepsułam. - minka smutnego dziecka.
Dwa guziczki odpadły.

- Naprawić? - posłał jej wyzywający uśmiech.

- Napraw. - zaczęła się śmiać.

- Nie umiem, wypchaj się - posłał jej uroczy uśmiech i opadł na łóżko.

- Nie umiesz naprawić? - wytrzeszczyła oczy - Oo, kolejny guziczek. Jakie słabe nitki.
Usiadła na fotelu po turecku.

- Ell, a jak znowu tu ktoś wejdzie? - spojrzał na nią błagalnie.

- Spadaj. - fuknęła.
Poszła do drzwi, zamknęła je, zastawiała fotelem i znowu usiadła.

- Księżniczko... - uśmiechnął się słodko. - Co próbujesz zrobić?

- Nie lubisz mnie. - założyła ręce - Kolejny guziczek!
Lekko się uśmiechnęła i zapiela kurtkę.

- Masz rację - uśmiechnął się, podchodząc do jej fotela.

- Menda! - pisnęła - Bo cię kopne!
Siedziała obrażona.

- Nie kopniesz, księżniczko - spojrzał na nią kpiąco i musnął lekko palcem jej usta.

Podniosła kolano do kopania.
- Będę kopać! - obraziła się jeszcze bardziej.

Chwycił ją za kolano i pociągnął w swoją stronę po czym puścił w ten sposób, że od talii w dół leżała poza fotelem.
- Naprawdę?

- Jestem nieletnia i jest mi zimno!
Zaczęła się śmiać.
- A jak będę piszczec? :<

- To wszyscy usłyszą - uśmiechnął się słodko. - I będą wiedzieć, kto jest cudowny.

- Jaki ty cudowny, ja tam ze śmiechu piszcze... - uśmiechnęła się zadziornie - A miałeś mi opowiedzieć o naszych rozmowach?

- Wyglądały właśnie tak, jak teraz - uśmiechnął się niewinnie.

- A wychodziliśmy czasem z łóżka? - słodko się uśmiechnęła.
Próbowała się podnieść, zdjęła kurtkę, zapiela guziki.

- Tak, czasem. Rzadko - posadził ją.

- Jesteś okropny, ja tu chciałam ambitnej rozmowy z Księciem, a ty byś w łóżku siedział. Guziki to one tak same z siebie.

- Ambitnej? Kto w tym pokoju jest ambitny? Ten fotel?

- Ja, fotel i Shiva. - myśli - I guziczki.
Uśmiechnęła się niewinne.

- Guziczków i fotela można się pozbyć.

- Wyjdz. - zaczęła się śmiać - Masz coś innego w głowie? Shiva jest chętna... Choć wsumie przydałaby jej się nowa obroza..

- Kupię. Jak dasz całusa - spojrzał na nią wyzywająco.

- Podobno w Somali można dostać za dziecko fajną obrożę...
Liczyła coś na palcach.

- Ellie, no błaaagam...

- Hormony w tym wieku, no wiesz co ?!
Popatrzyła na niego kpiąco.

- Sadystyczne zapędy w tym wieku, no wiesz co?!

- Statystyczne zapędy mam zawsze.
Westchnęła i lekko pocałowała go w policzek.

- Oj, zawsze? - podniósł ją lekko, położył na łóżku i przykrył kołdrą. - Trochę już późno, Księżniczko.

Wylazła spod niej i usiadła obrażona.
- Nie chcę mi się spać. Chcę na kolana. - mina małego dziecka.

- A ja chcę spać - burknął, ale i tak wziął ją na kolana.

- Będziesz spać? Tylko śpisz.
Wspieła się na kolana i cmoknęła go w usta.

- Dojrzewam. Powiedzmy - uśmiechnął się, gdy zabrała głowę. - Co tak krótko, Księżniczko?

Pocałowała go nieco dłużej. Puściła go i mocno przytuliła. Przekręciła go na plecy, położyła się na łóżku.
- Przytul mnie. - miała łzy  w oczach.

- Co się stało, będziesz płakać, Księżniczko? - spytał cicho, przytulając ją do siebie,

Przytuliła go kurczowo. Zaczęły jej lecieć łzy.
- Przytul mnie, tylko przytul.

- Ell... - szepnął, głaszcząc ją po plecach.

Kolejny raz był słaba.
- Jestem beznadziejna. - westchnęła.
Jej oczy z koloru ganatowego przemieniły się w jasno niebieski, można było zauważyć w jej tęczówce słowa...

- Wcale nie - szepnął. - Ja cię kocham.

- Oczywiście... - mruknęła.
Położyła się na boku, nagle poczuła jak jej tatuaż, który ciągle ukrywała zaczął pulsować.
- Ała.. - znowu zaczęła płakać.

- Ell... - znowu ją delikatnie przytulił. - Idź już spać...

- Nie, nie moge.
Zwinęła się w kulke z bólu.
Po policzkach poleciał jej jeszcze kilka łez, wykończona zasnęła.

Też zasnął, przytulając ją do siebie.

Obudziła się w wygniecionej koszuli rozpiętej do ostatniego guzika, czyli została w czarnym topie .
Oparła się o ścianę, ręką poprawiła włosy, Shiva leżała do góry nogami.

A Allan słodko spał. Znaczy się, zajmował swoim hobby.

Ellie wstała, podeszła do lustra.
- Jak ja wyglądam... - westchnęła.
Wróciła do łóżka, klęknęła obok Allana.
- Wstawaj...

- Nie chce mi się... - mruknął, odwracając się do niej plecami. - Jeszcze cztery godzinyyy...

- Wstań. - zaczęła się śmiać.
Usiadła na nim, poczochrała go po włosach.
- Guuziczki...
Shiva wstała przerażona i wczołgała się pod koc.

- Ellie, błaaagaaam... - naciągnął kołdrę na głowę.

Zaczęła się na nim gibać.
- Wiesz ile już śpisz? - pisnęła.

- Pół godzinki, może jedną... Ewentualnie dwie...

Mruknęła coś pod nosem, zlazła z niego i wstała nagi. Z całej siły zabrała mu kołdrę. Usiadła z nią w kącie łóżka.

Przewrócił się na brzuch i spał dalej, bez kołdry.

Złapała jego koszulkę i zaczęła ją ciągnąc.
- Wstań...
Położyła się obok i wreszcie go pocałowała.

Uśmiechnął się słodko i odwzajemnił pocałunek.
- Widzisz, Ell? Tak to się robi - mruknął, siadając.

- Dziad.
Zaczęła poprawić włosy, wcale nie zwracała uwagi, że została w topie.xD
- Ile można spać.

- Długo - przeciągnął się leniwie. - Najlepiej cały dzień.

- Idź się człowieku ogól, bo kujesz. - popatrzyła na niego ironicznie.
Położyła się obok niego, przykryła kocem i zwinęła w kulkę.

- Nie chcę - ziewnął.

- Nawet nas nie przytuli, zobacz Shiva... - westchnęła.
Shiva podniosła łeb i ziewnęła, a raczej było słychać: Czooo?

- Całą noc cię przytulałem...

- Całą noc chrapałes jak buldożek... - mruknęła - To co będziemy robić?

- Spać - uśmiechnął się, opadając na poduszki.

- Choćmy gdzieś. Jak kiedyś. - popatrzył na niego smutnymi oczami.
Przykryła się kocem, odwróciła i udawała bardzo realistycznie płacz .

- Ell, no błaaagam cię - jęknął, zasłaniając uszy. - Gdzie chcesz iść?

- No niee wiem. - :3 - Gdziekolwiek.
Wstała i zaczęła łazic po pokoju.
- Tylko, że muszę się ubrać... A wogóle ty chcesz iść?

- Mogę iść. Zależy, gdzie.

- Może do kawiarni?
Pstryknęła i ubrana byla w obcisłe, czarne rurki i białą mgiełkę z dekoltem.
- Szpilki czy trampki?

- Szpilki - uśmiechnął się wrednie.

Pokazał mu jezyk i włożyła czarne szpilki.
- Przynajmniej jestem trochę wyższa.

      do kawiarni